Mundur górniczy może nosić tylko osoba posiadająca stopień górniczy, który przyznaje minister właściwy do spraw górnictwa (minister gospodarki). Może to także zrobić Wyższy Urząd Górniczy, ale jedynie w przypadku niższych stopni, tj. od technika w dół. Ci, którzy chcą uzyskać jakikolwiek stopień, muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje i wykształcenie.
Co więcej, powinni również wykazać się szczególnymi osiągnięciami chociażby w dziedzinie górnictwa, a także pełnieniem funkcji wiążącej się z zawodem górniczym.
Strój górniczy składa się z:
- czapki górniczej (zwanej czako)
- z górniczego godła (kupla, tj. skrzyżowany pyrlik z żelozkiem)
- spodni lub spódnicy (uszyte z czarnej krepy)
- białej koszuli, czarnych skarpetek, białych rękawiczek oraz czarnych butów
- honorowej szpady górniczej (nosi się ją na lewym boku, jest zakończona frędzlami); jej kolor odpowiada randze górniczej
- pióropuszu (zielony przeznaczony dla generalnych dyrektorów; biały dla dyrektorów, inżynierów i techników; czarny dla górników; czerwony dla członków orkiestry; biało-czerwony dla kapelmistrza)
- kurtki górniczej (z czarnej krepy, zapinanej na 9 guzików z żółtego metalu; na rękawach znajdują się dystynkcje stopnia górniczego)
- stojącego, aksamitnego kołnierza, ma którym naszyty jest znak górniczy – pyrlik i żelozko, haftowany złota nicią)
- patek z czarnego aksamitu, które znajdują się na piersiach, każda ozdobiona 5 kneflami