Znaczenie święta

 

Początki Bożego Ciała datuje się na XIII w. Uroczystość została ustanowiona ze względu na widzenia św. Julianny z Cornillon. Wówczas wprowadzono to święto do kalendarza liturgicznego. Impulsem do ustanowienia święta był cud. Kiedy kapłan podczas mszy św. łamał hostię, ta nagle zaczęła krwawić. Korporał (kwadratowy obrus, element bielizny kielichowej przechowywany w katedrze w pobliskim Orvieto, jest uznawany za ten, na który wówczas spadły krople krwi. Papież Urban IV, który w tym momencie przebywał w Orvieto, zawiadomiony o tym cudzie, polecił św. Tomaszowi z Akwinu opracowanie tekstów liturgicznych. Tekstów tych używa się do dziś. Najważniejszy to hymn „Przed tak wielkim Sakramentem”:

 

Sław języku tajemnicę Ciała i najdroższej Krwi, którą jako Łask Krynicę wylał w czasie ziemskich dni, Ten, co Matkę miał Dziewicę, Król narodów godzien czci. Z Panny czystej narodzony, posłan zbawić ludzki ród, gdy po świecie na wsze strony ziarno słowa rzucił w lud, wtedy cudem niezgłębionym zamknął Swej pielgrzymki trud. W noc ostatnią, przy Wieczerzy, z tymi, których braćmi zwał, pełniąc wszystko jak należy, czego przepis prawny chciał, sam Dwunastu się powierzył, i za pokarm z Rąk Swych dał.

Słowem, więc Wcielone Słowo chleb zamienia w Ciało Swe, wino Krwią jest Chrystusową, darmo wzrok to widzieć chce. Tylko wiara Bożą mową pewność o tym w serca śle. Przed tak wielkim Sakramentem upadajmy wszyscy wraz, niech przed Nowym Testamentem starych praw ustąpi czas. Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas. Bogu Ojcu i Synowi hołd po wszystkie nieśmy dni. Niech podaje wiek wiekowi hymn triumfu, dzięki, czci, a równemu Im Duchowi niechaj wieczna chwała brzmi.