Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego

Niedługo, tj. 27 października (wtorek) będziemy obchodzić Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego. Święto zostało ustanowione przez ONZ 10 lat temu podczas Konferencji Generalnej, która odbyła się w 2005 r. Jak sama nazwa święta wskazuje, jest to dzień, którego celem jest ochrona i zachowanie ruchomych obrazów. Sztuka audiowizualna to sztuka, która posługuje się wszelkimi urządzeniami wykorzystującymi obraz i dźwięk, np. komputery, mikrofony, kamery itp. 

Żyjemy w świecie najnowszych technologii, dlatego powinniśmy być na bieżąco z wszelkimi nowinkami technicznymi, z którymi coraz częściej mamy do czynienia nie tylko w domu, ale także w pracy. Musimy także pamiętać, że dokumenty audiowizualne spełniały ważną funkcję w dawnych czasach, ponieważ dzięki nagraniom i zdjęciom wykonanym np. w latach 40. możemy uzmysłowić sobie, jak dawniej wyglądało życie. Dokumenty audiowizualne stały się ważną częścią tożsamości narodowej bardzo ważnej dla społeczeństwa. Dzięki nim tworzy się historia. Aby zrozumieć przyszłość, trzeba poznać przeszłość, dlatego dziedzictwo audiowizualne pełni tak ważną funkcję.

Nasz kraj przystąpił do obchodów Światowego Dnia Dziedzictwa Audiowizualnego dopiero w 2008 r. Narodowy Instytut Audiowizualny, jako instytucja kultury w Polsce, rejestruje najważniejsze, tzn. najbardziej wartościowe dzieła i wydarzenia polskiej kultury i tradycji. Gromadzi ważne z kulturalnego punktu widzenia zasoby. Instytucja ta została powołana w 2009 r. W jej skład wchodzi dyrektor oraz Rada złożona z pięciu osób.

Wiele osób nie do końca zdaje sobie sprawę z powagi tego dnia. Z pewnością pamiętają o nim osoby, które na co dzień pracują z urządzeniami audiowizualnymi – dziennikarze, informatycy, osoby zajmujące się reklamą itp. Niemniej jednak każda osoba powinna, może nie tyle obchodzić Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego, co po prostu wiedzieć, że takie święto w ogóle istnieje.